آیین اجرای داوطلبانه رفتاری است که به‌شکلی سزاوار به‌منظور تأثیرگذاری نمادین یا مشارکت در زندگی جدی طراحی شده است و طیف وسیعی از فعالیت‌های انسانی در جوامع را شامل می‌شود. آیین با دارا بودن سه ویژگی کلان (1) تکرارپذیری در زمان و مکان مشخص، (2) برخوردار از ماهیتی نمادین و استعاری و (3) کنش و فعالیتی اجتماعی، با سه مؤلفه اصلی شهر شامل کالبد، معنا و فعالیت در تعامل و ارتباط تنگاتنگ است. در نتیجه آیین را می‌توان پدیده‌ای فضایی و به تبع آن پدیده‌ای شهری دانست. در پژوهش حاضر با استفاده از روشی تحلیلی و پیمایشی و در قالب مطالعه‌ای کیفی به بررسی نحوه تعامل شهر و آیین‌های عاشورایی پرداخته شد. بررسی انجام شده در قالب مدل مفهومی به‌دست آمده حاکی از آن است که از بعد کالبد، آیین‌های جمعی سبب ایجاد عناصر و فضاهایی خاص گردیده و یا به آنها شکل داده است و اجرای آن در سازمان فضایی شهر در گذشته انسجام کالبدی-فضایی شهر را به‌دنبال داشته است. از بعد معنا، آیین‌های جمعی سبب ایجاد فضاهایی خاطره‌انگیز، با‌‌معنا و نمادین گردیده و در هویت‌بخشی به فضاها و حس تعلق به آنها اثرگذار بوده است. از بعد فعالیتی، افزایش حضور‌پذیری، آزادی در فعالیت، ایجاد یک قلمرو همگانی و مردمی بودن را می‌توان مهمترین وجوه رفتارهای آیینی در شهر لاهیجان دانست که تقویت محله‌محوری، مشارکت و وحدت جمعی در ایام خاص را موجب می‌گردد.
علی الحسابی, مهران و پای کن, عصمت . (1394). بازشناسی اثر آیین های عاشورایی بر شهر ایرانی (بررسی موردی: شهر لاهیجان). نامه معماری و شهرسازی, 7(14), 77-96. doi: 10.30480/aup.2015.85
MLA
علی الحسابی, مهران , و پای کن, عصمت . "بازشناسی اثر آیین های عاشورایی بر شهر ایرانی (بررسی موردی: شهر لاهیجان)", نامه معماری و شهرسازی, 7, 14, 1394, 77-96. doi: 10.30480/aup.2015.85
HARVARD
علی الحسابی, مهران, پای کن, عصمت. (1394). 'بازشناسی اثر آیین های عاشورایی بر شهر ایرانی (بررسی موردی: شهر لاهیجان)', نامه معماری و شهرسازی, 7(14), pp. 77-96. doi: 10.30480/aup.2015.85
CHICAGO
مهران علی الحسابی و عصمت پای کن, "بازشناسی اثر آیین های عاشورایی بر شهر ایرانی (بررسی موردی: شهر لاهیجان)," نامه معماری و شهرسازی, 7 14 (1394): 77-96, doi: 10.30480/aup.2015.85
VANCOUVER
علی الحسابی, مهران, پای کن, عصمت. بازشناسی اثر آیین های عاشورایی بر شهر ایرانی (بررسی موردی: شهر لاهیجان). نامه معماری و شهرسازی, 1394; 7(14): 77-96. doi: 10.30480/aup.2015.85
)