بدون شک امروزه یکی از معیارهای رضایت‌مندی افراد از فضاهای محلهای، داشتن محیطی امن و به دور از جرم محسوب می‌شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد که با توجه به تفاوت‌هایی که میان مردان و زنان از نظر فیزیک و ابعاد جسمی از یک‌سو و حساسیت و خصوصیات ادراکی از سوی دیگر وجود دارد، میزان توجه به مسئله امنیت نیز در میان آنان متفاوت است. لذا این پژوهش بر پایه رویکرد CPTED، به‌دنبال بررسی و تعیین شاخص‌های تأمین امنیت از طریق طراحی محیطی با توجه به ترجیحات زنان و مردان است. روش پژوهش حاضر از نوع پیمایشی و همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را ساکنان بخش میانی محله صابونپزخانه واقع در منطقه 12 شهر تهران تشکیل می‌دهند. 200 پرسش‌نامه در خصوص میزان تأثیر هر یک از شاخص‌ها در امنیت محله به شیوة تصادفی در محله تکمیل شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که زنان نقش تمامی شاخص‌ها شامل نظارت، مدیریت و نگهداری، کنترل دسترسی، قلمروگرایی و حمایت از فعالیت را در ادراک احساس ناامنی تأیید کردند؛ در حالی که در میان مردان دو شاخص نظارت و کنترل دسترسی مورد توجه بوده است. بنابراین لازم است توجه به این تفاوت در تدوین راهکارهای اجرایی دقیق‌تر به‌منظور تأمین امنیت فضاهای محلهای مد نظر قرار گیرد.
)