شهر یزد در جریان توسعه در سال‌های اخیر، با فرم‌های مختلفی از توسعه در نواحی مختلف مواجه شده است. به طور کلی، فرم‌های مختلف توسعه شهری در شهر یزد را می‌توان به سه بخش درونی و میانی و بیرونی تقسیم کرد. هدف از این تحقیق، شناسایی عوامل مؤثر بر کیفیت محیط مسکونی در شهر یزد و ارزیابی کیفیت محیط مسکونی در هریک از سه نوع بافت مذکور است. روش تحقیق این پژوهش تحلیلی ـ اکتشافی، و بر اساس تکنیک تحلیل عاملی و خوشه‌ای است. فرضیه تحقیق این‌گونه بیان شده است: «فرض می‌شود کیفیت محیط مسکونی در بخش درونی شهر یزد نه چندان مناسب، ولی در بخش بیرونی مناسب‌تر از دیگر نواحی شهر یزد باشد». یافته‌های تحقیق نشان می‌دهند که به دلیل ناسازگاری شرایط کالبدی بافت تاریخی با نیازهای امروزی، کیفیت محیط مسکونی این ناحیه در پایین‌ترین حد به نسبتِ دیگر نواحی بوده است. رشد منطقی و بدون شتاب بخش میانی، با رعایت معیارهای سنتی طراحی و نزدیکی این بخش به بسیاری از خدمات موجود در مرکز شهر، آن را به بهترین و مطلوب‌ترین محیط مسکونی بدل ساخته است. این در حالی است که در بخش بیرونی شهر، به دلیل پراکنده‌رویی و دوری مراکز خدمات از هم، رضایتمندی کمتری از محل سکونت وجود دارد.
)