Change Management as an Approach in Pathology and Evaluation of Historical Urban Landscapes Case Study: Central Area of Historical Fabric of Qazvin

Document Type : Original Article

Authors

1 M.A. in Conservation and Restoration of Historical Buildings and Urban Fabrics, Faculty of Conservation and Restoration, University of Art, Tehran, Iran

2 Associate Professor, Department of Restoration and Conservation of Historical Buildings and Urban Fabrics, Faculty of Conservation and Restoration, University of Art, Tehran, Iran

Abstract

The historic urban landscape is the urban area perceived as the result of a historical layering of cultural and natural values and attributes, extending beyond the notion of “historic centre” or “ensemble” to include the broader urban context and its geographical setting. Over the past century, historic urban landscapes have changed due to economic, societal, political and cultural circumstances. While it is not possible to prevent change, managing these changes is essential for conserving historical cities. Historical urban landscapes are constantly changing, due to the implementation of upstream projects, human activities, and climate change. The change management strategy is a part of the urban conservation process by analyzing changes and effects in detail and trying to neutralize the negative impact of change. This research aims to apply change management in the conservation of historical urban landscape of Qazvin which has been achieved by identifying features of historical districts, studying, evaluating and pathology of the changes. Qazvin, as one of the historical cities of Iran with a significant settlement history in its plains, has a historical fabric with inherent values. A combination of economic structure, historic residential neighborhoods, historic buildings and traditional gardens which together create a valuable collection of features of Qazvin's historic urban landscape. Although a significant number of Qazvin's historical monuments are on the National Monuments List, the city has not been spared from invasions and disproportionate urban occupations, and the scope of development intervention in the city has caused irreparable damage. Along with the change in lifestyles and the increase in urban population, the historical context of the city has been exposed to physical interventions ranging from destruction and widening of streets, street designs and disruption of spatial structure, to environmental degradation and its traditional gardens, which in some cases have led to the disappearance of important parts of the historical city. According to experts, the main reason for these extensive interventions in the historical urban landscape of Qazvin is the influence of the inappropriate management and planning for the city and its citizens. This applied development research is action-oriented. The changes in residential areas, green spaces, and streets have been specifically studied between 1956 and 2019, digitalized and compared using ArcGIS10. As the findings show, the number of residential units is increasing while the area per unit is decreasing. Also, the demolition of connected historical urban pathways and the increase in the number of dead-ends are both the result of implementation of urban development plans. With regard to urban green space, a dramatic decline and division can be clearly observed. Accordingly, it can be concluded that the main drivers of change in Qazvin's historical landscape include political, economic, cultural, technological and natural factors that indirectly cause changes in the city as well as factors such as population growth, and urban and infrastructure development. The lifestyle of city’s residents, industrialization, commercialization, wear and tear, and environmental changes have directly changed the historical fabric of Qazvin.

Keywords

Main Subjects

References

-         اشراقی، احسان (1390). شهر تاریخی قزوین. مجله پژوهش‌های علوم تاریخی، 2، ۱-۱۶.
-         اندرودی، الهام، و صحراکاران، بتول (1396). منظر فرهنگی باغستان سنتی قزوین: بررسی مفاهیم پایه و تحلیل عناصر و خصیصه‌ها در حوزه کالبدی. باغ نظر،50، ۳۵-۴۴.
-         برک‌پور، ناصر، و اسدی، ایرج (1388). مدیریت و حکم‌روایی شهری. تهران: معاونت پژوهشی دانشگاه هنر.
-         باندرین، فرانچسکو، و ون اوئرز، رون (۱۳۹۶). منظر شهری تاریخی: مدیریت میراث در یک قرن (مترجمان: پویا دولابی، پرستو عشرتی و سمیه فدائی‌نژاد). تهران: موسسه‌ انتشارات دانشگاه تهران (نشر اصلی اثر ۲۰۱۲).
-         بحرینی، حسین (1393). تحلیل فضاهای شهری. تهران: موسسه‌ انتشارات دانشگاه تهران.
-         پرهیزکاری، مهرداد (1386). مهمانخانه بزرگ قزوین، چاپ اول، تهران: روناس، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین.
-         پرهیزکاری، مهرزاد (1398). پیشینه مهندسی در قزوین حکایتی از آبادانی. تهران: ره آورد مهر و سازمان نظام مهندسی ساختمان استان قزوین.
-         توسلی، محمود (1395 الف). طراحی دسترسی: اصول و روش‌های طراحی شهری و فضاهای مسکونی در ایران. تهران: موسسه‌ انتشارات دانشگاه تهران.
-         توسلی، محمود (1395 ب). قواعد و معیارهای طراحی فضای شهری. تهران: موسسه انتشارات دانشگاه تهران.
-         ترکمانها، فائزه (1389). سنجش تطابق توسعه شهر قزوین با سیاست توسعه از درون شهری. پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه‌ای، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره).
-         حبیبی، سید محسن (1375). از شار تا شهر. تهران: موسسه انتشارات دانشگاه تهران.
-         دبیر سیاقی، سیدمحمد (1380). کتابچه سرشماری شهر قزوین 1298-1299 هجری قمری (ج2). قزوین: حدیث امروز.
-         عزیزی، مهناز (1381). بررسی تحولات کالبدی بخش مرکزی قزوین با تأکید بر تغییرات کاربری زمین. پایان‌نامه برای دریافت درجه کارشناسی‌ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه تربیت معلم تهران.
-         علی الحسابی، مهران، و جباری، منا (1390). بررسی تقویت عملکردی-کالبدی استخوان‌بندی شهر قزوین با تأکید بر عنصر راه و میدان در دوران معاصر. آرمان شهر، 6، ۲۷-۳۴.
-         فلامکی، محمدمنصور (1394). نوسازی و بهسازی شهری. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
-         فیلدن، برنارد م، و یوکیلتو، یوکا (۱۳۹۳). مدیریت در محوطه‌های میراث جهانی (مترجم: پیروز حناچی). تهران: موسسه انتشارات دانشگاه تهران (نشر اصلی اثر ۱۹۹۸).
-         گزیده سرشماری نفوس و مسکن استان قزوین (1395). تهران: سازمان آمار ایران.
-         مجابی، سیدمهدی (1388). در جست و جوی هویت شهری قزوین. قزوین: مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی شهرسازی و معماری.
-         مهندسین مشاور شهر و برنامه (1385). طرح توسعه و عمران شهر قزوین و حوزه نفوذ آن.
-         مهندسین مشاور مندا (1350). طرح جامع قزوین.
-         ورجاوند، پرویز (1378). نگاهی گذرا به چگونگی شکل‌گیری و دگرگونی‌ها و گسترش شهر قزوین. دومین کنگره معماری و شهرسازی ایران بم، سازمان میراث فرهنگی، 2۲۳-2۳۲.
-         هاشم‌زاده همایونی، مهرداد (1392). تاریخ طراحی شهری: سرشت و سرگذشت. تهران: یزدا.
-         هوشیاری، محمد مهدی، و پدرام، بهنام (1396). بیانیه‌ها و منشورهای ایکوموس شورای بین‌المللی یادمان‌ها و محوطه‌ها. اصفهان: گلدسته.
 
-         America, ICOMOS (1996). The Declaration of San Antonio: Authenticity in the Conservation and Management of the Cultural Heritage, ICOMOS National Committees of Americas.
-         Andrews, T. D., & Buggey, S. (2008). Authenticity in Aboriginal cultural landscapes. APT bulletin, 39(2/3), 63-71.
-         Aysegul, K. T. (2016). Method for assessment of the historical urban landscape. Procedia engineering, 161, 1697-1703.
-         Denyer, S. (2017). Authenticity in World Heritage cultural landscapes: Continuity and change. In Francisco Javier L. Morales and Francisco Vidargas (Ed.), New views on authenticity and integrity in the World Heritage of the Americas (60–64). INAH, México: Patrimoino.
-         English Heritage (2008). Conservation principles: policies and guidance for the sustainable management of the historic environment. https://historicengland.org.uk/images-books/publications/conservation-principles-sustainable-management-historic-environment/conservationprinciplespoliciesandguidanceapril08web/.
-         Finch, E. (2012). Facilities change management. Blackwell.
-         Fairclough, G. (2003). Cultural landscape, sustainability, and living with change.Teutonico and Matero, 23-46.
-         Janssen, J., Luiten, E., Renes, H., & Rouwendal, J. (2014). Heritage planning and spatial development in the Netherlands: changing policies and perspectives. International Journal of Heritage Studies, 20(1), 1-21.
-         ICOMOS, A. (2013). The Burra Charter: The Australia ICOMOS charter for places of cultural significance 2013. Australia ICOMOS Incorporated.
-         ICOMOS, X. A. D. (2005). On The Conservation of the Setting on Heritage Structure, Sites and Areas.
-         ICOMOS. (2008). Québec Declaration on the Preservation of the Spirit of Place.
-         Liu, W. K. (2011). Managing change: tensions between urban morphology and everyday life in the heterotopic urban context of Tainan, PhD Thesis in Architecture, University of Edinburgh.
-         Memorandum, V. (2005). UNESCO. Vienna Memorandum on World Heritage & Contemporary Architecture–Managing Historic Urban Landscape, World Heritage Centre Paris, 20th May.
-         O’Donnell, P. M., & Turner, M. (2012). The historic urban landscape recommendation: a new UNESCO tool for a sustainable future. In Meeting of IFLA, Cape Tow.
-         Pereira Roders, A. R. (2013). Lessons from island of Mozambique on limits of acceptable change. Swahili historic urban landscapes, 40-49.
-         UNESCO, W. (2011, February). Recommendation on the historic urban landscape. In Records of the General Conference 36th Session (Vol. 25). Paris: UNESCO.
-         UNESCO, W. (2011, February). Recommendation on the historic urban landscape. In Records of the General Conference 36th Session (Vol. 25). Paris: UNESCO.
-         Whitehand, J. W. R., & Gu, K. (2010). Conserving urban landscape heritage: A geographical approach. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 2(5), 6948-6953.
Journal of Architecture and Urban Planning
Volume 15, Issue 36
September 2022
Pages 5-26

Files

Share

How to cite

Statistics