هدف تحقیق حاضر بازنگری روش انتخاب دانشجوی کارشناسی معماری و شهرسازی در ایران است و تلاش میشود با توجه به منابع مرتبط و شناسایی روشهای انتخاب دانشجو در سایر کشورها پیشنهادهایی در این زمینه ارائه شود. به این منظور شیوههای انتخاب دانشجو در 9 کشور شامل آمریکا، انگلستان، برزیل، ترکیه، چین، فرانسه، کره، مالزی و هندوستان جمعآوری شده است. بهجز کشورهایی که از روش متمرکز انتخاب دانشجو استفاده میکنند در سایر کشورها نیز جمعاً 20 دانشگاه معتبر شناسایی شده و روشهای انتخاب دانشجو توسط آنها مورد مطالعه قرار گرفت. بررسیها نشان میدهد که نتایج دروس دبیرستان در اکثر کشورها از عوامل انتخاب داوطلبان ورود به دانشگاه بهشمار میرود، ضمن اینکه در برخی موارد از آزمون سراسری نیز کمک گرفته میشود. در نیمی از کشورهای مورد مطالعه از عوامل دیگری چون مصاحبه، بیانیههای فردی، و نمونه کاری در سنجش داوطلبان استفاده میشود. همچنین مشخص شد که روش متمرکز انتخاب دانشجو فقط در دو کشور اجرا میشود و سایر کشورها یا از روش غیرمتمرکز استفاده میکنند و یا در حال تبدیل روش خود به سمت عدم تمرکز انتخاب دانشجو هستند. مسئولیت انتخاب دانشجو در اکثر موارد به عهده دانشگاه مربوطه است. در پایان مقاله پیشنهادهایی برای بازنگری روش انتخاب دانشجو ارائه شده است.
قرائی, فریبا و ایزدی, عباسعلی . (1392). مطالعه تطبیقی روش های انتخاب دانشجوی کارشناسی معماری و شهرسازی در نه کشور جهان و ایران. نامه معماری و شهرسازی, 6(11), 5-24. doi: 10.30480/aup.2013.108
MLA
قرائی, فریبا , و ایزدی, عباسعلی . "مطالعه تطبیقی روش های انتخاب دانشجوی کارشناسی معماری و شهرسازی در نه کشور جهان و ایران", نامه معماری و شهرسازی, 6, 11, 1392, 5-24. doi: 10.30480/aup.2013.108
HARVARD
قرائی, فریبا, ایزدی, عباسعلی. (1392). 'مطالعه تطبیقی روش های انتخاب دانشجوی کارشناسی معماری و شهرسازی در نه کشور جهان و ایران', نامه معماری و شهرسازی, 6(11), pp. 5-24. doi: 10.30480/aup.2013.108
CHICAGO
فریبا قرائی و عباسعلی ایزدی, "مطالعه تطبیقی روش های انتخاب دانشجوی کارشناسی معماری و شهرسازی در نه کشور جهان و ایران," نامه معماری و شهرسازی, 6 11 (1392): 5-24, doi: 10.30480/aup.2013.108
VANCOUVER
قرائی, فریبا, ایزدی, عباسعلی. مطالعه تطبیقی روش های انتخاب دانشجوی کارشناسی معماری و شهرسازی در نه کشور جهان و ایران. نامه معماری و شهرسازی, 1392; 6(11): 5-24. doi: 10.30480/aup.2013.108