%0 Journal Article %T تاریخ‌نویسی معماری ایران در خلال تجربه‌های مرمتیِ نیمۀ نخست سدۀ چهاردهم شمسی %J نامه معماری و شهرسازی %I دانشگاه هنر %Z 2717-1299 %A نیک زاد, ذات الله %A ابویی, رضا %D 2019 %\ 09/23/2019 %V 12 %N 24 %P 95-109 %! تاریخ‌نویسی معماری ایران در خلال تجربه‌های مرمتیِ نیمۀ نخست سدۀ چهاردهم شمسی %K تاریخ‌نویسی معماری ایران %K مرمت %K بناهای تاریخی %K سدۀ چهاردهم شمسی %R 10.30480/aup.2020.723 %X تاریخ‌نویسی معماری در ایران از راه‌های گوناگونی که امکان تقرب به آثار و اسناد معماری وجود داشته، فراهم آمده است. در این تحقیق مرمت یکی از این راه‌ها فرض شده است. زیرا در سیر تجربه‌های حفاظت و مرمت ایرانیان با پیشینۀ نزدیک به یک سده، به‌سبب سروکار داشتن با آثار معماری و اقدامات اجرایی، اسناد و داده‌هایی فراهم آمده که از نگاه تاریخ‌نگاری معماری قابل تأمل است. نیمۀ نخست سدۀ چهاردهم شمسی به‌سبب نخستین توجهات و اقدامات سازمان‌یافته به آثار معماری مورد توجه این تحقیق است. تحقیق با این پرسش طرح‌ریزی شده است که از تجربه‌های مرمت نیمۀ نخست سدۀ چهاردهم شمسی ایران چه منابع و اسنادی در ارتباط با مطالعۀ آثار معماری برجای مانده و جایگاه این مکتوبات در تاریخ‌نویسی معماری چیست؟ به‌سبب اینکه موضوع مربوط گذشته است، روش تحقیق توصیفی ـ تاریخی و با اتکا به مطالعات کتابخانه‌ای پی‌گیری می‌شود. با این هدف که جایگاه مرمت در پیوند با تاریخ‌نویسی در مقطع یادشده تبیین شود. تحقیقاتی که از راه مرمت در مقطع زمانی مورد نظر فراهم شده، یا در تدوین تاریخ‌نامه‌های معماری همچون آثار ایران به‌کار آمده، یا خود تحقیقات مستقلی بوده که در قالب مقاله‌هایی انتشار می‌یافت. نحوۀ دوم تاریخ‌نویسی را محققان ایرانی که سرپرستان مرمت بوده‌اند، به‌سرانجام می‌رساندند. نتیجه اینکه گوشه‌هایی از کار مرمت در نیمۀ نخست سدۀ چهاردهم شمسی نه فقط اقدامی اجرایی که در خدمت مطالعۀ بناهای تاریخی و گاه تاریخ‌نویسی معماری ایران بود. %U http://aup.journal.art.ac.ir/article_723_83fa8eefd23fb550e44e08b0990ca08a.pdf